Karnaval in Turks Dorp Faymonville

 
                KARNAVAL IN TURKS DORP FAYMONVILLE 
 
Gelegen in de Ardennen en bestaande uit maar een 100-tal inwoners is Faymonville een heel klein maar gezellig dorpje.  Als uw weg ooit naar Faymonville moest leiden wees dan niet verbaasd als u op het plein van het dorpje een grote Turkse vlag ziet hangen, want in dit dorp leven namelijk Belgische Turken.
Eigenlijk heeft er in Faymonville nooit iemand geleefd van Turkse afkomst, toch zijn deze dorpelingen fier om Turken genoemd te worden. Waarom? Er zijn een aantal mythen over deze bijzondere toestand.  Wij zullen u het meest waarschijnlijke vertellen.
 
Tijdens de 16. en 17. eeuw werden er taksen betaald voor alle mensen die geleden hadden onder de Turkse bezetting in Europa. Omdat Faymonville een heel klein dorpje is en ver van al dit gebeuren lag,  weigerden de dorpelingen  deze taksen te betalen.  Daarom  werden ze “Turken” en “vrienden van de Turken” genoemd.  En zo worden er al jaren tijdens de carnavalfeesten Turkse en Ottamaanse kleren gedragen en de Turkse vlag uitgehangen. Om deze beelden niet te missen hebben we besloten om dit jaar ook naar de carnavalvieringen van Faymonville te.
 
Het was een zeer koude winterdag met hier en daar een kleine sneeuwbui. Toch hebben we ons goed kunnen amuseren en genieten van de carnavalsfeer.
Op maandag 27 februari zijn we heel vroeg in de ochtend vertrokken naar Faymonville.  De bus van 70 personen zat vol met mensen uit Mol, Beringen en Genk. Onderweg hebben we nog uitleg gehad van een leraar over de geschiedenis van het dorpje en met een goed luisterend oor en de gezellig sfeer in de bus was de tijd voorbijgevlogen en waren we al rond de middag aangekomen op onze bestemming. De stoet was nog niet begonnen, dus was het even wachten.  Gelukkig waren er nog gekende gezichten uit Brussel voor een babbeltje. De vrouwenvereniging Turkish Lady, nieuwe lid van de Turkse Unie van Belgi?, was daar met meer dan 100 mensen. Rond 14 uur begon de stoet en veranderde het koude winteruizicht in een kleurrijk tafereel.
 
De stoet werd begeleid door drie heren gekleed in een authentieke klederdracht met Turkse vlaggen in de hand.  Een orkest dat verschillende muziek maakte, jong en oud gekleed in kleurrijke pakken, een groep met ottomaanse klederdracht en Turkse vlaggen en nog veel anderen kwamen voorbij. Mensen met kleren uit Tahiti die goed konden swingen, een groepje gekleed als nonnen en pastoors, kinderen gekleed als kleine boefjes, een praalwagen gemaakt uit bloemen in de vorm van een dolfijn,… het was een mooi zicht en de snoepjes die ik af en toe in mijn schoot gegooid kreeg was goed meegenomen.
 
Wat ons het meest aantrok was zonder meer de Turkse vlaggen die door de stoetgangers werden gedragen. De kleine en grote vlaggen die wij hadden meegenomen hebben wij en de groep uit Brussel meegedragen in de stoet. Zo werd de sfeer nog beter en konden we ons helemmal inleven in het carnavalgebeuren.
Helemaal uitgeput maar tevreden over een fantastiche dag zijn we rond 16 uur terug vertrokken met de bus uit Faymonville richting thuis. Ik kan niet zeggen dat de mensen die dit lezen en spijt hebben dat ze deze dag gemist hebben, moeten treuren. Het was echt wel de moeite waard om ergens in een klein dorpje in Europa het autochtone volk onze mooie vlag met veel trots te zien zwaaien. Maar wie het carnaval dit jaar heeft gemist, kan er volgend jaar wel bijzijn. Wij zien er in ieder geval weer naar uit.
Hopelijk u ook!!!