21 Februari is door Unesco uitgeroepen tot de internationale dag van de thuistaal. Een rijke thuistaal is een goede basis voor kinderen om andere talen te leren. Een positieve houding ten opzichte van de thuistaal van kinderen stimuleert ook het leren van Nederlands. De Turkse Unie van België wil de internationale dag van de thuistaal in de kijker zetten door haar visie rond thuistaal breed te verspreiden via de sociale media. Al te vaak wordt anderstaligheid in Vlaanderen als een probleem beschouwd en zelden als een bron van persoonlijke en maatschappelijke rijkdom. Dit is vooral het geval als het om sprekers van minderheidstalen gaat. Wanneer we de feiten volgen en erkennen dat Vlaanderen een meertalige samenleving is, dan zien we dat de norm de selectieve meertaligheid is. De meertaligheid van de ene wordt gezien als een verrijking, als een belangrijk instrument, terwijl die van de andere wordt gezien als een probleem, als een obstakel voor een goede sociale cohesie en vlotte gang van zaken. Het is een welbekend fenomeen: niet elke taal is gelijk, en slechts enkele talen tellen mee als positieve kwalificaties. Terecht is men in het onderwijs bezorgd om de (taal) achterstand van allochtone leerlingen, maar er wordt vaak verzuimd om de taalcompetenties die deze kinderen wél hebben te benutten. Integendeel, andere talen zijn binnen de schoolmuren (en buiten de lessen vreemde taal) vaak ten strengste verboden. Nochtans zijn er sterke, wetenschappelijk onderbouwde argumenten voor de stelling dat die andere thuistalen juist beter een plaats zouden krijgen binnen het pedagogische gebeuren, binnen een constructieve aanpak. Voor de anderstalige leerlingen leidt het erkennen en valideren van hun thuistaal tot een sterker gevoel aanvaard te worden en een groter besef van eigenwaarde. We vertrekken van het principe dat het gebruik van de moedertaal een fundamenteel recht is. Meertaligheid van Vlaanderen is een belangrijke economische troef. Alleen als het gaat rond het meertalig zijn van allochtonen die ook hun moedertaal spreken is het moeilijker bespreekbaar. We blijven geloven in het feit dat kinderen die hun cultuur en moedertaal goed beheersen in de eerste instantie een sterker individu zijn maar ook zich gemakkelijker kunnen functioneren in een multiculturele omgeving. Als we ook de voordelen van meertalig ook economisch benaderen kan men niet anders dan Onderwijs in Eigen Taal en Cultuur te herwaarderen en te stimuleren. Iemand die één taal goed kent leert er ook gemakkelijk een tweede taal bij. Het leren van de eigen taal is volgens ons geen belemmering voor het Nederlands. We vinden het belangrijk dat kinderen “talig” opgevoed worden, het doet er niet toe in welke taal dat is. Ouders kiezen daarvoor de taal die ze het best beheersen (cfr. Visietekt thuistaal in bijlage). Onderwijs in Eigen Taal en Cultuur (OETC) De goede beheersing van de Turkse taal moet niet enkel communicatie binnen de allochtone groep mogelijk maken, maar ook toegang verschaffen tot het cultuurpatrimonium. Ouders vinden het belangrijk dat kinderen hun eigen achtergronden kennen. Het helpt om jongeren een persoonlijk synthesekader op gang te brengen tussen de primaire leefwereld en de Vlaamse samenleving zodat ze kunnen omgaan met de verschillende leefwerelden waarin ze leven. Dit kan ervoor zorgen dat kinderen en jongeren tot een harmonische samenhang tussen deze 2 identiteiten komen. Dit toont aan dat OETC een grote meerwaarde kan betekenen voor de allochtone jongeren. Scholen kunnen een belangrijke partner zijn bij deze identiteitsontwikkeling. Gezien de meerwaarde die OETC voor de identiteitsvorming van allochtone jongeren kan betekenen, vragen we de Vlaamse overheid, en de scholen, een duidelijk beleid te gaan voeren betreffende OETC. De overheid kan OETC herwaarderen, de scholen stimuleren en ondersteunen.
